سفارش تبلیغ
صبا ویژن

چرا افراد شکم ناهموار دارند (و در مورد آن چه باید کرد)

داشتن عضلات شکمی کاملاً مشخص و متقارن به صورت عمودی و افقی اغلب هدف نهایی تناسب اندام برای بسیاری از افراد است. این احساس شگفت انگیزی است که بتوانید با افتخار شکم سختی را که برای رسیدن به آن تلاش کرده اید، با افتخار به نمایش بگذارید.

 

با این حال، مهم است که اذعان کنیم که بدن انسان همیشه آنطور که می خواهید همکاری نمی کند. تلاش برای ایجاد یک سیکس پک می‌تواند ناامیدکننده باشد، فقط متوجه می‌شوید که شکم شما ناهموار است. آیا با پشتکار ورزش می کنید اما نتایج ناهمواری را تجربه می کنید؟ در این مقاله، ما علل بالقوه را بررسی می‌کنیم و با شانس، راه‌حل‌هایی برای رفع عدم تعادل ارائه می‌کنیم.

 

در واقع داشتن شکم ناهموار بسیار رایج است، شایع‌تر از آنچه انتظار دارید. حتی بدنسازان حرفه ای نیز در مسابقات با شکم نامرتب پیروز شده اند. اما این باعث نمی‌شود که بسیاری از افراد مبتلا به این مشکل فکر نکنند که آیا کاری برای رفع ناهموار شش پک خود می‌توانند انجام دهند.

 

داشتن ABS ناهموار به چه معناست؟

 

خوب، ممکن است چند چیز معنی داشته باشد. اولاً، این می تواند به این اشاره داشته باشد که عضلات شکم شما کاملاً از یک طرف به سمت دیگر در یک راستا قرار ندارند و ظاهری مبهم به آنها می دهد. اگرچه این ممکن است دلیلی برای خجالت به نظر برسد، اما حقیقت این است که اکثر مردم احتمالاً متوجه نمی شوند.

 

از سوی دیگر، می‌تواند به این معنی باشد که عضلات شکم شما از بالا به پایین تناسب ندارند، که اغلب به جای رشد ماهیچه‌ای مربوط به جایی است که بدن شما چربی را ذخیره می‌کند.

 

کدام عضلات شکم را تشکیل می دهند؟

 

آیا آن شکم های معروف «شش تکه» را می شناسید؟ خوب، آنها در واقع عضلات راست شکمی نامیده می شوند. اما نکته اینجاست که نشان دادن عضلات شکمی هم مستلزم ساخت آن عضلات و هم پایین نگه داشتن سطح چربی بدن است. بنابراین، این فقط در مورد کرانچ نیست، چیزهای بیشتری در آن وجود دارد.

 

 

1. راست شکمی عضله بزرگی در شکم شماست که ظاهری شش تکه به شما می دهد. در جلوی شکم، از استخوان شرمگاهی تا دنده‌های پایین، بالا و پایین می‌رود. وظیفه اصلی آن خم کردن بدن به جلو و نزدیک کردن دنده ها به لگن است.

 

اگر کنجکاو هستید که چه چیزی ماهیچه های شش تکه را متمایز می کند، در اینجا یک شکست وجود دارد. عضله اصلی تشکیل دهنده ماهیچه های شکم، عضله راست شکمی، توسط یک خط عمودی به نام خطی آلبا به شکم چپ و راست تقسیم می شود. علاوه بر این، تقاطع های افقی به نام تقاطع تاندون وجود دارد که عبارات فردی عضلات شکم را ایجاد می کند.

 

بنابراین، گاهی اوقات عضلات شکم شما ممکن است کمی بد به نظر برسند، که به عنوان شکم مبهم شناخته می شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که تقاطع‌های تاندونی کاملاً در یک راستا قرار نگیرند. در حالی که رکتوس شکمی به طور یکنواخت توسط خط آلبا توزیع شده است، این تقاطعات تاندونی افقی هستند که به شکم شما ظاهر نامتقارن می‌دهند، زمانی که روی شکم شما صاف نیستند.

 

2. مایل های خارجی ماهیچه های کناره های شکم شما هستند. آنها به صورت مورب از دنده های پایینی به لگن شما می روند. این ماهیچه ها به شما کمک می کنند تنه خود را بچرخانید و به طرفین خم شوید.

 

3. مایل های داخلی درست در زیر مایل های خارجی قرار دارند. آنها همچنین به صورت مورب اما در جهت مخالف حرکت می کنند. این عضلات به چرخش تنه و خم شدن به پهلو کمک می کنند و با عضلات مایل خارجی کار می کنند.

 

4. عرضی شکم عمیق ترین ماهیچه شکم شماست. به صورت افقی به اطراف می پیچد و به هسته شما ثبات و فشرده سازی می دهد. این عضله به شما کمک می کند تا وضعیت خوبی داشته باشید و از اندام های داخلی خود حمایت کنید.

 

علل بالقوه ABS ناهموار

 

اگر کمی کمال گرا هستید و در مورد علت ناهمواری شکم خود فکر می کنید، چند توضیح بالقوه وجود دارد.

 

ژنتیک

ماهیچه های هرکس شکل و آرایش منحصر به فردی دارند که ژنتیک آن ها مشخص می شود. این بدان معنی است که برخی از افراد ممکن است عضلات شکمی متقارن بیشتری داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است عدم تعادل داشته باشند. اگر به دلیل برنامه ریزی ژنتیکی عضلات شکم شما ناهموار است، اگر می خواهید شکم خود را به نمایش بگذارید و تحت تاثیر قرار دهید، باید تلاش بیشتری انجام دهید و منظم بمانید.

 

چربی بدن

 

تهیه مجموعه ای از شکم های شش تکه کشنده برای هر کسی که در مورد بدنسازی و تناسب اندام جدی است، اولویت اصلی است. این نشانه نهایی داشتن درصد چربی بدن پایین است و ثابت می کند که شما نه تنها عضلانی هستید، بلکه تعریف دقیقی برای پشتیبانی از آن دارید.

 

متأسفانه، بدن ما تمایل دارد چربی بیشتری را در قسمت پایین شکم ذخیره کند، بنابراین کاهش وزن به طور خاص در آن ناحیه یک افسانه است. با این حال، گنجاندن کاردیو چربی سوز در برنامه روزانه خود می تواند باعث کاهش وزن شود و به شما کمک کند آن برآمدگی سرسخت شکم را کاهش داده و از شر آن خلاص شوید و به مرحله توزیع یکنواخت چربی برسید.

 

اگر به دنبال کاهش وزن هستید، به خاطر داشته باشید که پروتئین می تواند شما را برای مدت طولانی تری احساس رضایت کند. به علاوه، اگر قصد عضله سازی دارید، دریافت پروتئین کافی ضروری است. برای کمک به رسیدن به هدف پروتئین روزانه خود، می توانید از نوشیدنی های حاوی پروتئین وی یا مکمل های پروتئینی گیاهی استفاده کنید.

 

عضلانی ناکارآمد

 

بنابراین، در اینجا معامله با آن شکم های بد شکل شماست. این لزوماً عضلات شکم شما مقصر نیستند، بلکه برخی دیگر از عضلات بدن شما مقصر هستند. بله، عضلات پشت شما نقش مهمی در ثابت نگه داشتن ستون فقرات شما دارند.

 

هنگامی که وضعیت بدنی نامناسبی دارید، مانند نشستن یا ایستادن با توزیع ناهموار وزن، می‌تواند به مرور زمان نظم عضلات شما را مختل کند. و این می تواند منجر به عدم تعادل و ناهمواری شکم شود.

 

حتی یک شیب کوچک در یک طرف می تواند صافی کلی ستون فقرات شما را از بین ببرد. و این زمانی است که عضلات شما شروع به جبران می کنند. یکی از راه هایی که آنها این کار را انجام می دهند، تنظیم مجدد خط وسط است. این بدان معنی است که یک طرف شکم شما نسبت به طرف دیگر بلندتر می شود که استرس کمتری به آن وارد می کند

 

آموزش نامتعادل

 

وقتی تمرینات خود را به درستی متعادل نکنید، ممکن است در نهایت یک طرف هسته خود را بیشتر از طرف دیگر کار کنید. اگر تکنیک‌های متفاوتی برای تمرین‌ها داشته باشید، اگر اغلب در طول تمرین از یک طرف حمایت می‌کنید، یا اگر گروه‌های عضلانی خاصی را نادیده می‌گیرید، ممکن است اتفاق بیفتد.

 

اگر در ورزش هایی مانند گلف، بیسبال، والیبال یا تنیس شرکت می کنید که شامل حرکات یک دست زیاد است، این می تواند به مرور زمان به داشتن شکم ناهموار کمک کند. در حالی که این درست است که ورزشکاران عموماً از بسیاری افراد تناسب اندام دارند، اما ممکن است ناخواسته یک طرف هسته خود را بسیار بیشتر از طرف دیگر توسعه دهند.

 

تحقیقاتی برای حمایت از رشد ماهیچه‌ای نابرابر در افرادی که ورزش‌هایی را که عمدتاً یک طرفه هستند، مانند تنیس یا گلف، انجام می‌دهند. ماهیچه‌های قسمتی که بیش از حد کار می‌کنند، ضخیم‌تر می‌شوند.

 

 

در مورد ABS ناهموار خود چه کاری می توانید انجام دهید؟

اگر با عدم تقارن یا شکم ناهموار سروکار دارید، دلیل پشت آن می تواند متفاوت باشد. ممکن است به این دلیل باشد که شما در مقایسه با قسمت فوقانی، در قسمت پایینی شکم خود رسوب چربی بیشتری دارید. در نتیجه، نیمه بالایی مشخص تر و مجزا به نظر می رسد.

 

راه حل بسیار ساده است: روی کاهش درصد چربی کلی بدن خود تمرکز کنید تا زمانی که قسمت پایین شکم شما بیشتر نمایان شود. همانطور که درصد چربی بدن خود را کاهش می دهید، چربی اضافی در قسمت پایین شکم کاهش می یابد و شکم شما از بالا به پایین متعادل و توسعه یافته به نظر می رسد - تا زمانی که تمرینات شکم خود را ادامه دهید و بدانید کدام تمرینات برای شما مفید است. بالای شکم، و زمانی که قسمت پایین شکم را هدف قرار می‌دهید برای تعریف بیشتر عضله، روی آن تمرکز کنید.

 

اگر نامتقارن بودن شکم شما به دلیل ژنتیک، وضعیت بدنی نامناسب، تمرین ناهموار یا دیاستاز راست است، یک برنامه تمرینی با دقت برنامه ریزی شده می تواند راه حلی برای دستیابی به یک بسته شش تکه باشد. در حالی که نمی‌توانید ژن‌های خود را تغییر دهید، تمرکز بر تمرین‌هایی که نقاط ضعیف‌تر را هدف قرار می‌دهند، می‌تواند تفاوت چشمگیری ایجاد کند.

 

بسیاری از مردم بر این باورند که کرانچ ها راه حل نهایی برای تمام مشکلات شکمی آنهاست، اما در واقع برای قسمت تحتانی راست شکم کار خاصی انجام نمی دهند. برای درگیر کردن و تقویت واقعی این گروه عضلانی، باید روی کار کردن آن از استخوان شرمگاهی تا قفسه سینه تمرکز کنید.

 

این شامل ترکیب پاها، هدف قرار دادن خم کننده ها و مورب های باسن است. مهم است که به خاطر داشته باشید که داشتن یک بسته شش تکه تعریف شده لزوماً به این معنی نیست که شما قدرت مرکزی یا تعادل خوبی دارید و این قطعاً ایده آل نیست.

 

تمریناتی که باید برای روتین تمرین خود در نظر بگیرید

اگر شکم ناهمواری دارید، می‌خواهید تمرینات شکمی خاصی را انجام دهید تا ورزش‌های کمتر برجسته را مورد هدف قرار دهید. برای تمرین عضلات فوقانی شکم خود، کرانچ های کاهش دهنده را امتحان کنید. برای قسمت پایین شکم، بالا بردن پا و زانو را آویزان کنید یا کرانچ معکوس را امتحان کنید.

 

اگر عدم تعادل عضلانی شما از یک طرف به سمت دیگر باشد، معمولاً به این معنی است که طرف غالب شما بیشتر کار را در طول تمرین انجام می دهد. برای رفع این مشکل، روی تمرین دادن به سمت ضعیف‌تر خود تمرکز کنید تا همه چیز را یکسان کند و اجازه ندهید که طرف قوی‌تر شما جبران کند.

 

تمرینات یک طرفه مانند بالا بردن تک پا، بلند کردن زانو با تک پا یا پلانک یک دست را انجام دهید. و اگر می خواهید شکم فوقانی یا پایینی خود را هدف قرار دهید، مطمئن شوید که تمرینات چرخشی و ضد چرخشی را در برنامه تمرینی شکم خود قرار دهید.

 

ترفند این است که ورزش هایی را انجام دهید که شکم شما را کش می دهد و ورزش هایی که باعث می شود ستون فقرات شما در برابر پیچ خوردن مقاومت کند. در اینجا چند تمرین عالی وجود دارد که می توانید به برنامه تمرینی خود اضافه کنید، اما همیشه ایده خوبی است که با مربی شخصی خود صحبت کنید تا بتواند یک برنامه تمرینی شکم با تعداد تکرار و ست های مناسب ایجاد کند. این کار روی سمت ضعیف‌تر شما تمرکز می‌کند و کمک می‌کند تا سیکس پک شما را برای آن شکم‌های غبطه‌انگیز حفظ کنید.

 

جداشدگی عضلات روده بزرگ

Diastasis Recti که زمانی است که ماهیچه های شکم در وسط بدن جدا می شوند، در افراد باردار یا پس از زایمان شایع تر است. با این حال، ممکن است برای وزنه بردارانی که در حین انجام ددلیفت و سایر وزنه های سنگین به شکم خود فشار می آورند نیز این اتفاق بیفتد. این عارضه نه تنها ظاهر شکم را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه ماهیچه های مرکزی را نیز ضعیف می کند و منجر به مشکلاتی مانند کمردرد و افتادگی اندام می شود. بررسی دیاستاز رکتیو توسط پزشک برای جلوگیری از عوارض بیشتر مهم است.

 

فقط برای اینکه بدانید، داشتن یک تفاوت جزئی در عضلات شکم کاملاً طبیعی است و معمولاً مشکل بزرگی نیست. اما اگر واقعاً نگران ظاهر شکم خود هستید یا هر گونه درد یا ناراحتی احساس می کنید، بهتر است با یک پزشک یا متخصص تناسب اندام صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند موارد را بررسی کنند، بفهمند چه چیزی ممکن است باعث آن شود، و تمرین‌ها یا راه‌هایی برای رفع آن پیشنهاد کنند.

 

اسکولیوزیس

اسکولیوز یک وضعیت پزشکی است که در آن ستون فقرات به طور غیر طبیعی منحنی می شود و شکل S یا C را تشکیل می دهد. معمولاً قبل از بلوغ اتفاق می افتد و خفیف شروع می شود، اما می تواند به مرور زمان بدتر شود.

 

در بیماری اسکولیوز، یک شانه و لگن می توانند بالاتر از دیگری ظاهر شوند، که می تواند شکم شما را ناهموار نشان دهد. برخی از عضلات شکم، مانند عضلات عرضی شکم، ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند، اما نه لزوماً عضلات راست شکمی.

 

اگر اسکولیوز دارید، ممکن است متوجه شوید که یک شانه بیشتر از دیگری بیرون زده است. بسته به شدت انحنا، ممکن است کمردرد و مشکل تنفسی داشته باشید.

 

.

 

1. SIDE PLANK

با دراز کشیدن به پهلو، روی ساعد، در حالی که آرنج مستقیماً زیر شانه قرار دارد، شروع کنید.


باسن خود را از زمین بلند کنید و یک خط مستقیم از سر تا پا ایجاد کنید.


موقعیت را برای مدت زمان مشخصی نگه دارید (مثلاً 30 ثانیه تا 1 دقیقه) و سپس طرف را عوض کنید.


 

برای چالش‌برانگیزتر کردن آن، می‌توانید پای بالایی را بالا بیاورید یا تغییراتی مانند شیب پلانک کناری یا شیب باسن اضافه کنید.

 

2. V-UPS تک پا

 

به پشت دراز بکشید و دست‌ها را دراز کرده و پاها را صاف کنید.


یک پا را از روی زمین بلند کنید و همزمان بالاتنه خود را بالا بیاورید و دستان خود را به سمت انگشتان پا بگیرید.


با کنترل کمر را پایین بیاورید و حرکت را در سمت دیگر تکرار کنید.


 

تعداد دفعات تکراری را روی هر پا انجام دهید.

برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت یوجیم مراجعه نمایید.


بهترین راه برای سوزاندن کالری در 30 دقیقه چیست؟

شاید باید عنوان این مقاله را می گذاشتم، بهترین فعالیت های معمولی درگیر کالری سوزی در واحد زمان. به هر حال، شما می‌توانید با بالا و پایین رفتن دیوانه‌وار از پله‌ها در تمام روز کالری زیادی بسوزانید تا در نهایت در نقطه‌ای سقوط کنید. اگرچه این گزینه عملی و مطمئنی نخواهد بود.

 

همچنین می‌توانید ترکیبی از تمرینات فقط با وزن بدن زمینی، دویدن و بالا بردن چانه را برای ساعت‌ها انجام دهید تا زمانی که به معنای واقعی کلمه انرژی خود را تمام کنید. اما چه کسی برای آن وقت دارد؟ زیاد نیست، و توصیه نمی شود مگر اینکه یک متعصب روان پریشی باشید و از نظر مالی بتوانید زمان ارزشمندی را به آن اختصاص دهید.

 

این بحث بر روی کالری ساده در مقابل کالری واقعی، انتخاب ورزش عملی و خوردن معقول متمرکز است.

 

مقالاتی برای تغذیه و کاهش چربی

در مورد غذا خوردن معقول، در حال حاضر اطلاعات بسیار خوبی وجود دارد که می تواند به شما در تقویت رژیم غذایی خود کمک کند. نظم و انضباط می خواهد، اما اگر واقعاً می خواهید تغییراتی ایجاد کنید، می توانید آن را انجام دهید. به این مقالات زیبا نگاه کنید:

 

 

با یک برنامه بازی واقعی همراه باشید

با فرض اینکه بتوانید مصرف غذای خود را تقویت کنید، در اینجا چند گزینه ورزشی واقعی با استفاده از حالت ها و رژیم های سنتی وجود دارد. همه آنها بر اساس یک زمان قابل مدیریت سی دقیقه در هر جلسه هستند - مدت زمانی که مطمئناً اگر در ایجاد تغییرات جدی هستید می توانید برای آن زمان پیدا کنید. اگر جدی نیستید، پس از خواندن این مطلب دست بردارید.

 

[U] درک کنید که هر چه تلاش بیشتر در واحد زمان لازم باشد، کالری سوزانده شده بیشتر است. این پیامدهای بزرگی برای اهداف افزایش وزن یا کاهش وزن شما دارد."

در این یادداشت، چرا این را می خوانید؟

 

آیا به دنبال فعالیت ورزشی هستید که با دریافت کالری ضعیف شما مقابله کند؟

آیا به دنبال فعالیتی برای شروع برنامه ورزشی محبوب مجله خود هستید که کارساز نبوده است؟

آیا علاقه مندید که اگر در نهایت از مرز عبور کنید و در یک برنامه ورزشی معقول همراه با مصرف معقول غذا شرکت کنید، چه کاری باید انجام دهید؟

آیا به دنبال گزینه‌های مؤثری برای تقویت رژیم نتیجه‌بخش فعلی خود هستید تا آن را به سطح بعدی ببرید؟

 

 

قبل از حرکت به جلو، این حقایق را بدانید:

 

به طور کلی، مصرف کالری بیشتر از مقداری که مصرف می‌کنید باعث ذخیره چربی اضافی بدن می‌شود، در حالی که سایر عوامل برابر هستند. اگر ورزش می‌کنید و X کالری می‌سوزانید، اما بعد از آن بیشتر از X کالری به اضافه کالری مورد نیاز روزانه متابولیک پایه خود مصرف می‌کنید، به احتمال زیاد چربی بدن بیشتری ذخیره خواهید کرد. این کارو بس کن

اگر از یک رژیم غذایی پر کربوهیدرات پیروی می کنید، اما کالری کمتری از نظر پروتئین و چربی مصرف می کنید، ممکن است بدن شما در مورد رشد بهینه توده عضلانی به خطر بیفتد. ممکن است بتوانید مدت طولانی تری ورزش کنید، اما توانایی شما برای رشد عضلات خوش فرم و وابسته به کالری ممکن است محدود باشد.

اگر از رژیم غذایی پر پروتئین و چربی پیروی کنید و از مصرف کم کربوهیدرات خودداری کنید، ممکن است مخزن انرژی شما را محدود کرده و توانایی فوری شما را کاهش دهد. ممکن است انرژی کافی برای تامین حداکثر تلاش های کوتاه مدت برای جذب فیبر عضلانی نداشته باشید. این به نوبه خود می تواند تحریک بهینه فیبر عضلانی و تحریک رشد احتمالی آینده را محدود کند. 

رشد و داشتن درصد توده عضلانی مطلوب (مرد و زن) ممکن است به شما امکان دهد از ذخیره بیش از حد چربی بدن خودداری کنید، مشروط بر اینکه کل کالری دریافتی شما از کل کالری مصرفی شما تجاوز نکند. با این حال، تلاش‌های ورزشی با شدت بالا ممکن است به دلیل کمبود ذخایر فوری گلیکوژن (کربوهیدرات) نسبت به ورزش یا نیازهای انرژی شما کاهش یابد.

نتیجه گیری: سوخت تمرینی با شدت بالا زودتر تمام می شود.

 

 


اشتباهات رایج در عضله سازی

توانایی عضله سازی در پاسخ به تمرین بخشی از فیزیولوژی ما است. این عمیقاً در DNA ما رمزگذاری شده است و در طول عمر ما باقی می ماند. به این معنی که بالابرها در هر سن و سطح تجربه باید بتوانند عضله قابل توجهی را به بدن خود اضافه کنند.

اگر عمدتاً و اختصاصاً به امید افزایش توده عضلانی به ورزشگاه می روید، اما هنوز نتیجه ای نمی بینید، وقت آن است که عقب نشینی کنید و فکر کنید. کدام یک از این دوازده اشتباه رایج، دستاوردهای شما را خراب می کند؟

شکست در برنامه ریزی

فراتر از نیاز آشکار به برنامه ریزی زمان برای باشگاه، بسیاری از ورزشکاران به دلیل نامنظم بودن تمریناتشان در رسیدن به اهداف عضله سازی پیشرفت نمی کنند. تمرینات تصادفی ممکن است مقداری کالری بسوزانند، پمپ مناسبی را تحریک کنند و انتقال دهنده های عصبی "احساس خوب" را به ارمغان بیاورند، اما پیشرفت واقعی زمانی حاصل می شود که تمرین شما  فکر شده باشد.

 

مشکل

با ناتوانی در برنامه ریزی تمرین هفتگی، تمرینات خود را به شانس واگذار می کنید. برخی از اعضای بدن ممکن است حجم تمرینی کمتر از حد مطلوب را دریافت کنند (ست ها و تکرارها) در حالی که برخی دیگر بیش از حد کار می کنند.

 

برخلاف برنامه‌های تخصصی هیپرتروفی که عمدتاً یک ناحیه را کم بار می‌کنند تا تمرینات بیشتری را به گروه عضلانی عقب‌مانده اختصاص دهند، تمرین‌های برنامه‌ریزی نشده به طور مداوم ناسازگار است و در نتیجه دستاوردهای پایین‌تری را برای فرد ایجاد می‌کند.

 

 

راه حل

ورزشکارانی که در مورد عضله سازی جدی هستند باید تمرینات خود را ساختار دهند و دنبال کردن یک تقسیم تمرینی موثر شروع خوبی است. اسپلیت های تمرینی به ورزشکاران کمک می کند تا با تمرکز بر هر تمرین، سازماندهی شوند و سازماندهی شوند.

 

به عنوان مثال، در یک تقسیم شنا/کشش/پاها، اولین تمرین شما در هفته بر روی حرکات هل دادن بالاتنه تمرکز دارد، که تمایل به هدف قرار دادن سینه، قسمت جلویی (شانه ها) و عضلات سه سر را دارد. تمرین دوم شامل تمرینات کشش بالاتنه، همراه با عضلات دوسر بازو و دلتوئید عقب (شانه) می شود. و، درست حدس زدید، سومین تمرین روز پا است.

 

هنگامی که هر تمرین دارای تمرکز باشد، حتی اگر آن تمرکز یک تمرین تمام بدن باشد، می توان حجم تمرین هفتگی مورد نظر برای هر عضو بدن را به هر قسمت از بدن اختصاص داد. حجم تمرین مناسب برای عضله سازی در بخش بعدی مورد بحث قرار می گیرد، اما اگر حجم تمرین خود را برنامه ریزی یا پیگیری نکنید، هرگز نمی دانید که آیا به هدف ضربه زده اید یا خیر.

 

هنگامی که تقسیم خود را ایجاد کردید، باید ویژگی های هر تمرین را برنامه ریزی و پیگیری کنید. حداقل باید شامل موارد زیر باشد:

 

انتخاب تمرین

تعداد ست ها و محدوده تکرار هدف برای هر تمرین

تعداد واقعی ست ها و تکرارهای انجام شده

وزن استفاده شده

سوابق را در تلفن خود نگه دارید (یعنی با استفاده از یک برنامه) یا از یک قلم و نوت بوک آزمایش شده و واقعی استفاده کنید.

 

کنترل حجم

حجم تمرین مقاومتی به میزان کار انجام شده در تمرین اشاره دارد. "بار حجم" شامل تعداد ست ها، تعداد تکرارها و بار برای هر تمرین انجام شده است. (1) بار حجمی یک عامل کلیدی تعیین کننده هیپرتروفی (افزایش عضله) است. (2)

 

بار حجمی تمرین هفتگی، به جای بار حجمی روزانه، عامل مهم تری در تمرین هایپرتروفی است. (3) یعنی چه هر گروه عضلانی یک بار، دو بار یا سه بار در هفته تمرین شود، توصیه های زیر در مورد حجم تمرین هفتگی مناسب همچنان اعمال می شود.

 

 

راه حل

برای جلوگیری از از دست دادن دستاوردهای ناشی از حجم ناکافی یا حجم بالای ناپایدار، ابتدا باید ایده ای از حجم تمرین پایه داشته باشید. یک راه ساده برای محاسبه حجم، جمع کردن تعداد ست های هفتگی در هر گروه عضلانی اصلی است. (1)

 

طبق یک بیانیه اجماع متخصصان در مورد هایپرتروفی، 10 ست هفتگی برای هر گروه عضلانی اصلی حداقل هدف خوبی برای افراد آموزش دیده است. به عنوان یک قاعده کلی، مجموع ست های هفتگی نباید بیش از 20 درصد در هر ماه تمرین افزایش یابد. (5) در حالی که افزایش‌های بیشتری در حجم ممکن است در طول برنامه‌ریزی‌شده افزایش یابد، این دوره‌های موقت معمولاً با تخلیه بار یا کاهش از پیش برنامه‌ریزی‌شده در حجم و شدت تمرین دنبال می‌شوند.

 

 

از وزنه زدن  در طول تمرین نترسید، کاهش چشمگیر حجم در تمرین رایج است. حجم هفتگی ممکن است تقریباً 50? کاهش یابد. بالابرها ممکن است در مورد کاهش شدید حجم در حین وزنه زدن به دلیل ترس از دست دادن عضله محتاط باشند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که افراد آموزش دیده قدرت و اندازه خود را حداقل برای دو هفته بدون تمرین حفظ می کنند. (6) در طول وزنه زدن، شما همچنان فعال هستید و در حال تمرین هستید.

 

استراحت ها محدود به زمان هستند - معمولاً یک هفته یا بیشتر. استراحت امکان بازیابی از چرخه های سخت تمرین را فراهم می کند. پس از یک هفته ستراحت، بالابرها به طور حکایتی نسبت به حجم تمرین حساس‌تر هستند و به آنها اجازه می‌دهد تا حجم تمرین هفتگی را به سمت حجم متوسط (مثلاً 10 تا 16 ست هفتگی) "بازنشانی" کنند.

 

سوال مربوط به حجم بالای هفتگی نیز ممکن است جالب باشد. اگرچه برخی از بالابرها ممکن است از حجم تمرینات بالاتر سود ببرند، اما احتمالاً برای اکثر آنها لازم نیست که از 20 یا بیشتر ست هفتگی در هر گروه عضلانی عبور کنند، به خصوص اگر سایر متغیرهای تمرین در طول زمان پیشرونده باشند.

 

عدم پیشرفت

همان ست‌ها، تکرارها و وزنه‌هایی که بدن فعلی شما را ساخته‌اند، فیزیک رویایی شما را نمی‌سازند. این به این دلیل است که ماهیچه‌های ما، مانند همه سیستم‌های بیولوژیکی، اگر با محرک‌های تمرینی پیشرونده همراه نباشند، به سرعت به تعادل (یعنی هموستاز) می‌رسند.

 

مشکل

بر اساس اصول سندرم سازگاری عمومی (GAS)، که چگونگی واکنش موجودات زنده به عوامل استرس زا را توصیف می کند، محرک های غیر پیشرونده منجر به فلات نهایی پاسخ های بیولوژیکی می شوند. (7) برای تمرین هایپرتروفی، این بدان معناست که تمرینات غیر پیشرونده در نهایت به تمرینات غیرمولد تبدیل خواهند شد و دیگر شاهد افزایش عضلانی نخواهید بود.

 

راه حل

ساده ترین راه حل برای تمرین غیر پیشرونده این است که اطمینان حاصل کنید که یا به طور منظم حجم (ست ها و/یا تکرارها) اضافه می کنید یا به طور مرتب به بارگیری می کنید.

 

اگرچه هر برنامه مناسب و آماده از قبل پیشرفت را در خود جای داده است، یک روش ساده پیشرفت برای ایجاد برنامه خود این است که با تعیین وزنه برای هر تمرین شروع کنید که به شما امکان می دهد تعدادی تکرار را به سمت پایین دامنه تکرار هدف خود انجام دهید. برای مجموعه های تلاش متوسط

 

 

تمرینات شبه کاردیو

عرق کردن و پمپاژ کردن قلب از ویژگی های بسیاری از جلسات شدید است و بیشتر ورزشکاران برای این نوع تمرین ارزش قائل هستند. سوپر ست ها، که تمرینات پشت به پشت را جفت می کنند و در نتیجه استراحت را به حداقل می رسانند، پایه اصلی بسیاری از این تمرینات شدید هستند. (8)

 

اما برخی از بالابرها «حداقل استراحت» بیش از حد انجام می دهند. اگر استراحت بین ست‌ها به نقطه‌ای محدود شود که کیفیت یا عملکرد تمرین کاهش یابد، ممکن است تمرین به هدف نهایی خود یعنی عضله‌سازی دست پیدا نکند.

 

مشکل

برای روشن بودن، مشکل به خودی خود عدم استراحت بین ست ها نیست. این کاهش حجم و/یا شدت تمرین است که به ناچار پس از استراحت کافی رخ می دهد. (9)

 

کاهش دوره های استراحت، چالش قلبی عروقی تمرین را ایفا می کند. در حالی که کاردیو برای سلامت کلی بسیار خوب است، اما نوع تمرینی ایده آل برای عضله سازی نیست. علاوه بر این، "بلند کردن سریع وزنه های سبک" یا "بالا بردن با حداقل استراحت" بعید است که برای اکثر افراد کاردیو بهینه باشد. تمرینات ریتمیک یا چرخه ای معمولا مناسب تر هستند (مانند دستگاه قایقرانی، دویدن، دوچرخه سواری، شنا و غیره).

 

 

 

راه حل

خارج از سناریوهای بسیار خاص مانند سوپر ست ها، اطمینان حاصل کنید که استراحت کافی بین ست ها دارید تا حجم تمرینی مورد نظر را در طول تمرین هایپرتروفی خود حفظ کنید. بین ست های تمرین چند مفصلی حداقل دو دقیقه و بین ست های تمرین تک مفصلی 60 تا 90 ثانیه استراحت کنید. (5)

 

نوک پا در اطراف تنش

کسانی که اهداف هیپرتروفی دارند وزنه می زنند تا عضلات خود را در معرض تنش قرار دهند. زمانی که ماهیچه‌ها در معرض تنش قرار می‌گیرند، آبشار پیچیده‌ای از رویدادهای مکانیکی، عصبی و شیمیایی را تجربه می‌کنند که منجر به افزایش سرعت سنتز پروتئین عضلانی و گردش پروتئین می‌شود. 

 

 


نحوه انجام دمبل پلاور (فرم و ماهیچههای کار شده)

دمبل‌ پلاور یک تمرین مقاومتی بسیار موثر است که معمولا برای تقویت عضلات سینه از جمله سینه ماژور استفاده می شود. همچنین سایر ماهیچه های بالاتنه مانند عضلات پشتی، سه سر و عضلات مرکزی را هدف قرار می دهد.

 

گنجاندن این تمرین در روتین بالاتنه می تواند نتایج بسیار خوبی داشته باشد. توصیه می‌شود با وزنه‌های سبک‌تر شروع کنید و با افزایش قدرت به تدریج وزنه را افزایش دهید.

 

این مقاله به ماهیچه‌هایی که توسط دمبل‌ها هدف قرار می‌گیرند می‌پردازد، دستورالعمل‌های گام به گام برای انجام صحیح تمرین را ارائه می‌کند و مزایای مختلف آن را توضیح می‌دهد. علاوه بر این، نکات ورزشی ارزشمندی را ارائه خواهیم داد و اشتباهات رایجی را که برای اهداف ایمنی اجتناب کنید، برجسته خواهیم کرد.

 

ماهیچه هایی که توسط دمبل‌ پلاور مورد هدف قرار می گیرند

 

 

 

دمبل‌ پلاور تمرینی است که هم عضلات سینه و هم عضلات پشت را به طور همزمان هدف قرار می دهد.

 

بیایید نگاهی دقیق‌تر به ماهیچه‌های اولیه کار شده در طول این تمرین بیندازیم:

 

سراتوس قدامی که روی قفسه سینه بالایی قرار دارد، یکی از عضلات اصلی مورد هدف در حین دمبل‌ پلاور  است. این به تثبیت شانه های شما در هنگام کشش های سنگین، حمل، اسکات و پرس کمک می کند.

 

عضلات پشتی شما تمام طول کمر شما را در بر گرفته و محرک اصلی در حین دمبل‌ پلاور  هستند. آنها بازوهای شما را به سمت نقطه شروع به عقب می کشند و در مرحله پایین آوردن تمرین نیز کار می کنند.

 

به دلیل خم شدن جزئی آرنج، عضله سه سر شما در سرتاسر پلاور دمبل تحت میله است. اگرچه آنها محرک اصلی در طول این تمرین نیستند، اما همچنان کار می کنند.

 

در مرحله بلند کردن دمبل پلاور، از عضلات سینه یا قفسه سینه استفاده می شود. به همین دلیل است که پلاور دمبل اغلب در روزهای قفسه سینه برنامه ریزی می شود. با این حال، می توانید آن را در بیشتر روزها در برنامه تمرینی خود قرار دهید.

 

 

مراحل اجرای دمبل پلاور

 

اگرچه بدنسازان جدی از هالتر استفاده می کنند، اما این تمرین با دمبل انجام می شود. برای اجرای  دمبل پلاور ، به یک نیمکت و یک دمبل نیاز دارید. برای یادگیری حرکات و تست دامنه حرکتی خود، برای شروع، توصیه می شود از دمبل سبک تری استفاده کنید. همچنین هرگز اهمیت انجام حرکات کششی گرم کردن و سرد کردن را نادیده نگیرید.

 

 

 

محل شروع:

 

روی یک نیمکت صاف دراز بکشید و سر خود را در یک انتها قرار دهید و پاهای خود را صاف روی زمین قرار دهید.

 

در اینجا نحوه انجام آن آمده است:

 

یک دمبل را با هر دو دست روی قفسه سینه خود  نگه دارید (کف دست ها رو به بالا) و بازوهای خود را کاملاً کشیده نگه دارید.

 

آرنج خود را کمی خم کنید و مطمئن شوید که شانه هایتان در طول تمرین روی نیمکت ثابت شده اند.

 

به آرامی دمبل را پشت سر خود پایین بیاورید تا جایی که کشش راحت را در قفسه سینه و لت ها احساس کنید.

 

در موقعیت پایین، روی احساس کشش در قفسه سینه تمرکز کنید و در عین حال ثبات را در شانه ها و هسته خود حفظ کنید.

 

نفس خود را بیرون دهید و دمبل را به سمت بالا و بالای سینه خود فشار دهید تا به موقعیت شروع برسید.

 

در طول صعود بازوهای خود را کمی خم نگه دارید.

 

تمرین را برای تعداد تکرارهای مورد نظر تکرار کنید و از فرم مناسب و کنترل در کل اطمینان حاصل کنید.

 

بسیار مهم است که وزنه ای را انتخاب کنید که به شما امکان می دهد تمرین را با فرم مناسب و آسان انجام دهید. اگر در ورزش‌های دمبلی مبتدی هستید، بهتر است با وزنه‌های سبک‌تر شروع کنید و به تدریج وزن را افزایش دهید، زیرا در این تکنیک با تجربه‌تر و مطمئن‌تر می‌شوید.

 

 

نکات تمرینی

برای انجام ایمن و موثر یک دمبل‌ پلاور  ، مهم است که وزنه مناسب را انتخاب کنید. اطمینان حاصل کنید که می توانید به راحتی بازوهای خود را پشت سر خود دراز کنید و وزن را دوباره بالا بیاورید.

 

برای کاهش بیشتر خطر آسیب، سر خود را تا حد امکان روی نیمکت قرار دهید. این به جلوگیری از قرار گرفتن نیمکت در مسیر حرکت شانه شما کمک می کند.

 

قبل از بلند کردن دمبل روی صورت خود، مطمئن شوید که آن را محکم بگیرید.

 

دمبل را به صورت تقریبا عمودی، سپس انگشتان خود را در جلو و انگشتان شست را در پشت دسته قرار دهید تا یک دست بسته ایجاد شود.

 

برای انجام صحیح تمرین، بازوهای خود را خم کنید بدون اینکه اجازه دهید آرنج زیاد خم شود. این کار از تبدیل شدن ورزش به تمرین عضله سه سر جلوگیری می کند.

 

 

 

در طول هر تکرار، اطمینان حاصل کنید که خم شدن بازوی شما ثابت است. اگر آرنج‌های شما خم و راست می‌شوند، به این معنی است که عضلات سینه و پشت خود را به درستی هدف قرار نمی‌دهید و در عوض فشار بیشتری به عضلات سه سر خود وارد می‌کنید.

 

مهم است که عضلات مرکزی بدن خود را در طول تمرین فعال نگه دارید و در صورت داشتن محدودیت حرکتی شانه یا آسیب های قبلی شانه، با احتیاط ادامه دهید.

 

هنگام انجام این تمرین، مهم است که اطمینان حاصل کنید که هنگام رسیدن به موقعیت پایین، به کشش راحت در شانه های خود دست پیدا می کنید. هدف این است که به جای لمس کردن وزنه روی زمین، کل محدوده حرکت بالای سر را اجرا کنید.

 

در مرحله غیرعادی پولاور، زمانی که بازوهای شما به بالای سر برمی‌گردند، وضعیت بدن شما اجازه می‌دهد قفسه سینه‌تان به صورت جانبی منبسط شود. برای اطمینان از حداکثر سود از حرکت، توصیه می شود نفس عمیق بکشید.

 

حتما به دامنه حرکتی خود توجه کنید. اگر در حین بالا بردن بازوها متوجه شدید که قسمت پایین یا وسط کمر شما بیش از حد انحنا پیدا می کند، سعی کنید به جای اینکه با باز کردن قفسه سینه، حالت بدن خود را تنظیم کنید، شانه های خود را بیشتر حرکت دهید.

 

با تنظیم زاویه آرنج خود، تمرکز تمرینی خاصی را برای ساخت عضلات انتخاب کنید. می‌توانید برای تأکید بیشتر بر روی استخوان‌ها، آنها را به سمت بیرون یا برای افزایش درگیری لات‌ها به سمت داخل زاویه دهید.

 

 

 

ست ها و تکرارهای توصیه شده

تعداد ست ها و تکرارهایی که انجام می دهید به هدف شما بستگی دارد.

 

هنگامی که دمبل پلاور را اجرا می کنید، وزن قابل توجهی را روی صورت خود بلند می کنید. مهم است که در حین تمرین برای این تمرین از شکست عضلانی جلوگیری کنید. ایجاد تعادل بین وزن و تکرار در تمرین می تواند به شما در دستیابی به اهداف تناسب اندام کمک کند و در عین حال احتمال آسیب دیدگی را کاهش دهد.

 

استقامت: 2 یا 3 ست 12 تا 15 تکرار را هدف گذاری کنید و با هر تکرار به آرامی و با کنترل حرکت کنید.

 

توده عضلانی: 3 یا 4 ست 8 تا 12 تکرار را انجام دهید، در حالی که اطمینان حاصل کنید که قبل از رسیدن به حد مجاز، 2 یا 3 تکرار را متوقف کنید.

 

قدرت: برای افزایش قدرت، 3 ست 6 تا 8 تکرار را انجام دهید. از وزنه ای استفاده کنید که مطمئن هستید می توانید آن را تحمل کنید و سه تکرار اضافی را در ذخیره باقی بگذارید.

 

مزایای دمبل کش

برای انجام این تمرین، داشتن حرکات نامحدود شانه ضروری است. اگر مفصل شانه شما به دلیل آسیب دیدگی یا سایر محدودیت‌های فیزیکی، تحرک محدودی دارد، ممکن است لازم باشد یک ورزش جایگزین را برای کار بر روی عضلات قفسه سینه انتخاب کنید.

 

بهبود دامنه حرکت

 

یکی از مزیت‌های مهم انجام پلاور دمبلی این است که می‌تواند انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی شما را به‌ویژه در ناحیه سینه و شانه‌ها بهبود بخشد. این می تواند چابکی شما را افزایش دهد و به بهبود سایر تمرینات وزنه برداری کمک کند.

 

 

مزایای دمبل پلاور

برای انجام این تمرین، داشتن حرکات نامحدود شانه ضروری است. اگر مفصل شانه شما به دلیل آسیب دیدگی یا سایر محدودیت‌های فیزیکی، تحرک محدودی دارد، ممکن است لازم باشد یک ورزش جایگزین را برای کار بر روی عضلات قفسه سینه انتخاب کنید.

 

بهبود دامنه حرکت

 

یکی از مزیت‌های مهم انجام  دمبل پلاور این است که می‌تواند انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی شما را به‌ویژه در ناحیه سینه و شانه‌ها بهبود بخشد. این می تواند چابکی شما را افزایش دهد و به بهبود سایر تمرینات وزنه برداری کمک کند.

 

تحرک شانه را بهبود می بخشد

 

برای رسیدن به پشت سر با دست های نزدیک به هم، به ثبات خوبی در شانه نیاز دارید. افزودن این تمرین به برنامه تمرینی خود باعث تقویت حرکت شانه شما در وضعیت غیرعادی می شود.

 

هایپرتروفی عضلانی

 

تمرین دمبل پلاور هر دو ماهیچه سینه و لت را در حالت کشیده قرار می دهد وقتی وزنه از پشت سر پایین می آید. با انقباض ماهیچه های خود از آن موقعیت برای بالا بردن مجدد وزن، می توانید رشد عضلانی عالی کسب کنید.

 

 

افزایش قدرت

 

اگر تمرین برای شما دشوار است، به این معنی است که در حال افزایش قدرت هستید. برای ادامه پیشرفت، باید وزنه یا تکرارها را در محدوده تقویت قدرت، که معمولاً شامل کمتر از 10 تکرار است، افزایش دهید.

 

سود پاداش

 

گنجاندن منظم تمرینات دمبل پلاور در روال تناسب اندام شما با یک امتیاز اضافی همراه است - آنها به عنوان یک تمرین کاهش وزن موثر عمل می کنند که نه تنها به تقویت بدن شما کمک می کند، بلکه به پیشگیری از مشکلات سلامتی مرتبط با چاقی نیز کمک می کند.

 

پایداری کتف و تنه

 

برای انجام صحیح این تمرین باید از عضلات مرکزی بدن خود برای تثبیت تنه به دلیل وضعیت بدن استفاده کنید. این امر به ویژه در هنگام بلند کردن وزنه های سنگین ضروری است. ثبات کتف همچنین برای جلوگیری از کشیده شدن بیش از حد شانه ها و اطمینان از عملکرد موثر مفصل گوی و کتف، درست مانند سایر ورزش های سینه یا پشت، ضروری است.

 

مسیرهای عصبی بهبود یافته

 

 این تمرین خاص می تواند هماهنگی ذهن و عضله شما را افزایش دهد و کارایی کلی شما را افزایش دهد. از آنجایی که بر دو گروه عضلانی اصلی تمرکز دارد، باید در مقایسه با تمرینات ساده‌تر، ارتباط قوی‌تری بین ذهن خود و ماهیچه‌های مورد استفاده برقرار کنید.

 

 

 

اشتباهات متداول در دمبل پلاور که باید از آنها اجتناب کرد

با پرهیز از این اشتباهات، فواید دمبل‌ پلاور  را بهینه کنید.

 

انداختن گلوت

 

برخی از وزنه برداران برای کشش عضلانی عمیق تر، دمبل‌ پلاور را با پایین تنه خود در حالت اسکات انجام می دهند. با این حال، این روش همچنین فشار بیشتری را به کمر وارد می کند، بنابراین توصیه نمی شود.

 

برای جلوگیری از کمردرد و به حداکثر رساندن افزایش قدرت و عضله، توصیه می شود در طول تمرین عضلات باسن خود را سفت نگه دارید. این همچنین یک مزیت اضافی برای تمرین عضلات سرینی شما به همراه دارد.

 

عجله در جنبش

 

وقتی نوبت به اجرای حرکات کششی با دمبل می‌رسد، بسیار مهم است که از انجام حرکات و اجازه دادن به تکانه غلبه نکنید. برای حرکت آهسته، با تمرکز بر فعال کردن گروه عضلانی خاصی که هدف آن هستید، و حفظ فرم مناسب، وقت بگذارید.

 

عجله در انجام این تمرین در واقع می تواند فعال شدن عضلات را کاهش دهد و خطر آسیب را افزایش دهد. برای اینکه بیشترین بهره را از تمرین خود ببرید، سعی کنید حرکت را به آرامی انجام دهید، حدود 3 تا 4 ثانیه برای کاهش وزن و 2 ثانیه برای بازگرداندن آن زمان صرف کنید. بدن شما از شما برای تلاش بیشتر تشکر خواهد کرد.

 

 

 

هسته درگیر نشده است

 

هنگام انجام این تمرین، درگیر کردن عضلات مرکزی بدن به حفظ وضعیت بدنی مناسب، جلوگیری از هر گونه حرکات ناخوشایند که ممکن است منجر به آسیب شود، کمک می کند و کشش را در عضلات سینه و پشت شما افزایش می دهد.

 

اگرچه ممکن است برای حمایت از وزن خود تنها به عضلات سرینی خود تکیه کنید، اما این کار به اندازه کافی موثر نخواهد بود و ممکن است منجر به خستگی زودرس شود. ترکیب فعال کردن عضلات سرینی و مغزی شما بهترین راه برای تثبیت خود در طول این تمرین است.

 

 

اگر انعطاف پذیری یا قدرت بیشتری در یک طرف بدن خود داشته باشید، ممکن است متوجه شوید که یک دست بیشتر روی سر شما کشیده شده یا سریعتر از دست دیگر حرکت می کند. بهتر است روی حرکت همزمان هر دو دست تمرکز کنید.

 

گرفتن خیلی سفت از دمبل

 

نیازی به محکم گرفتن دمبل نیست. معمول است که دمبل را محکم بگیرید و هنگام پایین آوردن دمبل از آویزان شدن آن جلوگیری کنید. با این حال، انجام این کار می تواند خم کننده های مچ دست شما را به طور غیر ضروری فعال کند و منجر به درد، محدودیت حرکت و افزایش خستگی شود.

 

در عوض، اجازه دهید دمبل از دستان شما آویزان شود و آن را پایین بیاورید. باید تقریباً روی دستان شما قرار گیرد، نه اینکه واقعاً آن را بگیرید. اگر دمبل در حین تمرین کج می شود، به این معنی است که شما آن را خیلی محکم گرفته اید.

 

 خم شدن آرنج ها

 

هنگام انجام حرکات کششی با دمبل، مهم است که بازوها را صاف نگه دارید. در حالی که لازم نیست به طور کامل آرنج های خود را قفل کنید، تا حد امکان از خم شدن یا گشاد شدن آنها خودداری کنید.

 

استفاده از دمبل خیلی سنگین

 

یکی از رایج ترین اشتباهاتی که افراد هنگام وزنه برداری مرتکب می شوند، استفاده از وزنه ای است که برای آنها خیلی سنگین است. این اشتباه تقریباً به اندازه داشتن فرم نادرست بد است. به شدت توصیه می شود با وزنه ای سبک تر از آنچه فکر می کنید می توانید شروع کنید.


بهترین تمرین عضلات سه سر برای عضله سازی

عضله سه سر تقریباً دو سوم بازوی شما را تشکیل می دهد، بنابراین اگر بازوهای بزرگتر می خواهید، ساختن عضله سه سر ضروری است. مشکل این است که هر پاورلیفتینگ کار روش متفاوتی دارد. برخی به سادگی تمام انواع حرکات کششی را انجام می دهند، در حالی که برخی دیگر یک ساعت را در رک دمبل پارک می کنند. که بهتر است؟ خوب، بستگی به این دارد که شما چه حرکتی را در آنجا انجام دهید.

 

به همین دلیل است که ما ده ها انتخاب شما را به این 10 تمرین برتر برای عضله سازی در بازوها با استفاده از معیارهای زیر محدود کرده ایم:

 

سهولت در یادگیری و اجرا

تحریک و شدت عضله کل

محبوبیت در بین ورزشکاران و بدنسازان سرسخت (این مهم است!)

وجود تجهیزات در سالن های ورزشی

شما همچنین می توانید این حرکات را با سه تمرین کامل زیر عملی کنید. یکی را با بهترین تمرینات سینه در روز دوشنبه جفت کنید، سپس دیگری را با عضله دوسر در روز جمعه، و دستور العملی برای یک تی شرت تنگ تر دارید. فقط خوردن و مکمل برای رشد را فراموش نکنید!

 

10  تا از بهترین تمرین عضلات سه سر بازو

 

Skullcrusher

چرا در این لیست قرار گرفته است: این حرکت - که به عنوان اکستنشن سه سر دراز کشیده نیز شناخته می شود - دو سر از سه سر سه سر بازو را چکش می کند: سرهای بلند و جانبی. محبوب ترین نسخه روی یک نیمکت صاف با آرنج های قفل شده روی سر اجرا می شود (از این رو نام آن است)، اما روی نیمکت های شیب دار یا رو به پایین نیز عالی است. همچنین با طیف گسترده ای از مقاومت ها از جمله نه تنها نوار EZ، بلکه دمبل ها، کابل ها یا حتی دستگاه اسمیت کار می کند. 

 

 

در تمرین: پس از گرم کردن آرنج‌ها، 3-4 ست را برای 8-12 تکرار به عنوان اولین یا دومین تمرین روتین خود انجام دهید. قهرمان نباشید و جمجمه خود را به خطر بیندازید! به تکرارهای خود ضربه بزنید و این به شما کمک می کند تا تری ها را طوری بسازید که با شرایط شما مطابقت داشته باشد.

 

پرس سینه با دست بسته

 

چرا در لیست قرار گرفته است: اگر 10 تا از راهنمای بهترین تمرینات برای سینه، کمر یا شانه ها خوانده باشید، از قبل  بدانید که ما به تمرینات ترکیبی (چند مفصلی) علاقه داریم. چرا؟ زیرا آنها برای اضافه بار پیشرونده و رشد عضلات بهترین هستند. اگرچه پرس سینه معمولاً یک تمرین برای سینه است، اما نشان داده شده است که پرس نزدیک به عضلات سه سر بیشتر از دست های بازتر فشار می آورد، به ویژه هنگامی که برای ست های سنگین تر انجام می شود.

 

برای اینکه پشت بازوهای خود را واقعاً مشعل کنید، از یک دست نزدیک استفاده کنید، اما دستان خود را حدود 8 تا 10 اینچ از هم دور نگه دارید. بازوهای خود را به داخل جمع کنید تا میزان فشار روی ساق و شانه های خود را کاهش دهید و در عین حال تقاضا برای عضلات سه سر را افزایش دهید.

 

در تمرین: این حرکت را اول یا دوم در تمرین خود انجام دهید. 3-4 ست 6-10 تکراری انجام دهید. اگر سنگین می‌شوید، در استفاده از مچ‌بند برای پشتیبانی بیشتر تردید نکنید.

 

پشت بازو دیپ

چرا در لیست قرار دارد: دیپس به تنهایی یک حجم دهنده  ثابت شده است. تنها مشکل آنها: بسیاری از افراد نمی توانند به اندازه کافی تکرار کنند تا در محدوده ایده آل 8 تا 12 تکرار برای عضله سازی قرار گیرند. یا این، یا می توانند کارهای زیادی انجام دهند. در مورد اول، از دستگاه  کمکی یا باند استفاده کنید. در حالت دوم، با یک کمربند شیب دار یا یک دمبل سبک بین زانوها یا پاهای خود وزن اضافه کنید.

 

دیپ هم به قفسه سینه و هم به عضلات سه سر بازو می رسد، اما برای اینکه به تریس کمک کنید، بدن خود را تا حد امکان عمودی نگه دارید. به جلو خم نشوید و آن آرنج ها را به پهلوی خود محکم نگه دارید. فکر می کنید دیپ برای شما کار نمی کند؟ 

 

 

دیپ نیمکت 

 

چرا در لیست قرار گرفته است؟ بله شواهد EMG نشان می دهد که فعال شدن قابل توجهی عضله سه سر در طول نیمکت نشینی وجود دارد. چگونه می‌توانید کاری کنید که این کالستنیک کلاسیک بهتر حرکت کند؟ با بالا بردن بار با وزن اضافه!

 

بهترین و ایمن ترین راه برای بارگیری این است که یک شریک وزنه ها را روی دامان شما قرار دهد. تقویت کننده های شدت مانند قطره ها به راحتی قابل انجام هستند: فقط یک صفحه را بردارید تا مجموعه خود را طولانی تر کنید.

 

تغییرات دیپ برای رشد سه سر بازو:

 

شیب دیپ 

نیمکت وزن دار

دیپ نیمکت تا ارتفاع پا

در تمرین: این را در وسط یا در پایان تمرین خود قرار دهید و برای 3 ست 8 تا 12 تکراری انجام دهید . اگر احساس خستگی شدید می‌کنید، این ممکن است بهترین تمرین نباشد، زیرا شانه‌های شما ممکن است با گرد کردن به سمت جلو در وضعیتی ضعیف قرار گیرند.

 

حرکات دیگر عبارتند از

پرس سینه

 

پشت بازو دمبل جفتی

 

پشت‌‌ بازو سیم‌‌کش با طناب از بالا

 

حرکت Single-Arm Cable Kick-Back

حرکت Cable Push-Down

بهترین انتخاب با وزن بدن: شنا با دست نزدیک